Sarma sigaramın dumanında kaybolmak isteyen düşüncelerim,
Bulutun arkasına saklanan güneş gibi, soyutlanan bedenim, kalbim, ruhum…
Uzun yıllara sığmayan, alnı pak, şakakları çatık,
Asırlara meydan okuyan onurlu düşüncelerim…
Konuşursam israf olacakmış gibi, her harfin onurunu kıracakmışım gibi…
Benden geçen, içimde biten… Kitaplar,
Sayfalarından kaçıyor, büyük bir sitemle
And içiyor tebessüm eden, kolsuz, bacaksız
Ancak kartal bakışlı, aslan yürekli çocuklara…
Bir daha ölmeyeceksiniz’ diyor…
Dünyanın en büyük yalanına yardım ve yataklık yapıyor…
Onurlu bir fahişe gibi…
Onurunun olduğunu, Dünya gibi onurla söylüyor…
Gece aymaz, gece zifiri, gündüz geceden yoksun
İnsan çiçekten,
Kıştan, bahardan, vicdandan…
Ölmek; dünyadan diri… Kuşlar balıklara hasret
Kelimeler şiire,
Şiirlere kalplere, kalpler merhametten yoksun…
Susss eyyy çocuk, herkes, her şey ölmüşken
Sen kime? Neye? Niçin? Hasret…
Uçurtmaların kuşlar gibi kanadı yok ya, olsa ne?
Kırmazlar mı sanki!
Dünyayı yakıyorlar be Çocuk… Seni mi yakmayacaklar…
Oysaki uçmak için kanat çırpmalı kuşlar,
Ürkek bedenleri ile onlara imrenmeli çocuklar,
Şehrimin sokaklarında on’dan geriye saymalı,
Bombanın düşüşünü değil, ruhunu terk edişini değil…
Saklanan, bulursa sobeliyeceği çocuklar olmalı…
Eve geç geldi diye fırça yiyeceği anaları,
Kuytu köşede sigara içti diye dayak yiyeceği babaları olmalı…
Ama olmalı, bana rağmen, sana rağmen, Dünya ya rağmen olmalı..
Onlar için yaşanacak bir yerler olmalı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder